بحث و بررسی

7- بحث و بررسی

اثرات ناشی از معرض گونه های دریایی بیگانه به اکوسیستم های جدید، اغلب برگشت ناپذیر است و بازگرداندن اکوسیستم به حالت اول دیگر امکان نخواهد داشت. این مخاطره، انتقال آب های تعادل و به تبع آن گونه های دریایی متجاوز را به بزرگترین چالش زیست محیطی رودررو با صنعت کشتیرانی امروز جهان تبدیل کرده است.

کارشناسان عقیده دارند که صنعت کشتیرانی باید به تلاش برای آینده پایدار بپیوندند و برای نیل به این مقصود، در درجه نخست باید تهدید بزرگ زیست محیطی ناشی از جابه جایی نامناسب آب ها و انتقال بیگانه های خطرناک را از میان بردارد.

از منظر دریانوردی، راهکار مناسبی برای حذف کامل شانه دار مهاجم دریای خزر وجود ندارد. ولی می­توان با الزام کشتی ها به نصب تجهیزاتی، از ورود مهاجمین جدید به این حوزه ارزشمند و آسیب پذیر آبی جلوگیری نمود که اهم این تجهیزات عبارتند از:

·      ژنراتورهای هایپرکولوراید (Hypochlorite Generator) که ترکیبات OHClموجود در آب را قبل از تخلیه از نظر شیمیایی خنثی می­سازد.

·      استفاده از فیلترها و تجهیزات فرابنفش (UV) در هنگام تخلیه آب تعادل به منظور حذف و نابود سازی ارگانیسم های زنده موجود در آب تعادل

·      استفاده از گرما یا جریان الکتریسیته برای از بین بردن ارگانیسم های زنده درون مخازن تعادل

·      ونتوری های اکسیژن زدا (Venturi De-oxygenation) که آب ورودی به مخازن تعادل را اکسیژن زدایی می­کنند و بدین ترتیب امکان انتقال موجودات زنده در درون این مخازن از بین می­رود.

·      استفاده از سیستم Pure Ballastکه با استفاده از فناوری های پیشرفته اکسیداسیون، میکرو ارگانیزم های زنده آب تعادل را خنثی و نابود می­سازد و از سال 2006 به طور آزمایشی بر روی بیش از 25 کشتی نصب شده است.

خوشبختانه حذف کامل شانه دار مهاجم با ورود گونه های جدیدی به اکوسیستم بسته دریای خزر امکان پذیر است. مطابق تجربیات مشابه رخ داده در دریای سیاه،  Beroe Ovataتنها شانه داری است که می­تواند با شانه دار مهاجم مقابله کند. برای این منظور باید این شانه دار را که اکنون بومی دریای سیاه محسوب می­شود به دریای خزر منتقل کرد و با توجه به نرخ رشد زیاد این گونه، احتمالاً ظرف یک دهه شاهد نابودی گونه مهاجم خواهیم بود.